PROFIL
Historia recenzji i ocen użytkownika krys
Na chwałę Rzymu
bardzo dobra karcianka,
To był jeden z hitów roku 2011. Moim zdaniem zasłużenie.
Wykonanie - grafiki świetne, jakoś wykonania mogłaby być lepsza, ale za tę cenę i tak jest bardzo dobra.
Skalowalność - dla mnie ważne jest to, że gra nie traci nic gdy gra się w dwie osoby.
Grywalność - bardzo duża. Pierwsze partie to zapoznawanie się z talią (każdy budynek ma specjalne właściwości). W kolejnych partiach można już grać w pełni wykorzystując możliwości poszczególnych kart i tworząc niezłe kombosy.
Regrywalność - dobra, każda partia jest inna, ze względu na specyfikę gry nie ma mowy o strategii wygrywającej.
Losowość - jak to w karciankach, w których dobiera się karty do ręki. Ale nie pamiętam sytuacji, aby losowy dobór kart naprawdę zadecydował o końcowym rezultacie.
Czas rozgrywki - gra się około godziny. Gra się nie dłuży, bo jest dynamiczna, częste zmiany sytuacji, sporo zamieszania.
Dla kogo? Raczej dla graczy, chociaż początkujący przy odrobinie wysiłku też powinni szybko zaskoczyć i naprawdę dobrze się bawić.
bardzo dobra karcianka,
To był jeden z hitów roku 2011. Moim zdaniem zasłużenie.
Wykonanie - grafiki świetne, jakoś wykonania mogłaby być lepsza, ale za tę cenę i tak jest bardzo dobra.
Skalowalność - dla mnie ważne jest to, że gra nie traci nic gdy gra się w dwie osoby.
Grywalność - bardzo duża. Pierwsze partie to zapoznawanie się z talią (każdy budynek ma specjalne właściwości). W kolejnych partiach można już grać w pełni wykorzystując możliwości poszczególnych kart i tworząc niezłe kombosy.
Regrywalność - dobra, każda partia jest inna, ze względu na specyfikę gry nie ma mowy o strategii wygrywającej.
Losowość - jak to w karciankach, w których dobiera się karty do ręki. Ale nie pamiętam sytuacji, aby losowy dobór kart naprawdę zadecydował o końcowym rezultacie.
Czas rozgrywki - gra się około godziny. Gra się nie dłuży, bo jest dynamiczna, częste zmiany sytuacji, sporo zamieszania.
Dla kogo? Raczej dla graczy, chociaż początkujący przy odrobinie wysiłku też powinni szybko zaskoczyć i naprawdę dobrze się bawić.
Zimna Wojna 1945 - 1989
świetna gra, wielkie emocje,
Uważam, że wysokie oceny gry (np. 1 miejsce na BGG) są w pełni zasłużone. Żadna z gier nie wywoływała u mnie podczas gry do tej pory tak wielkich emocji. To naprawdę epicka rozgrywka o panowanie nad światem. Mechanicznie gra rozwiązana jest bardzo sprytnie. Pojawiły się zarzuty o to, że jest zbyt losowa, ale przy dwóch dobrych graczach czynnik losowy nie powinien mocno wpłynąć na ostateczny wynik.
Gra nie jest dla osób, które: (i) nie lubią długo siedzieć nad planszą (nawet do 5 godzin); (ii) lubią od początku od końca gry realizować przemyślaną wcześnie strategię i nie przejmować się rzutami kością; (iii) preferują gry pokojowe, nie nastawione tak mocno na starcie; (iv) nie mieli żadnego kontaktu z nowoczesnymi planszówkami. Pozostałym graczom powinno się podobać :-).
świetna gra, wielkie emocje,
Uważam, że wysokie oceny gry (np. 1 miejsce na BGG) są w pełni zasłużone. Żadna z gier nie wywoływała u mnie podczas gry do tej pory tak wielkich emocji. To naprawdę epicka rozgrywka o panowanie nad światem. Mechanicznie gra rozwiązana jest bardzo sprytnie. Pojawiły się zarzuty o to, że jest zbyt losowa, ale przy dwóch dobrych graczach czynnik losowy nie powinien mocno wpłynąć na ostateczny wynik.
Gra nie jest dla osób, które: (i) nie lubią długo siedzieć nad planszą (nawet do 5 godzin); (ii) lubią od początku od końca gry realizować przemyślaną wcześnie strategię i nie przejmować się rzutami kością; (iii) preferują gry pokojowe, nie nastawione tak mocno na starcie; (iv) nie mieli żadnego kontaktu z nowoczesnymi planszówkami. Pozostałym graczom powinno się podobać :-).
Dixit (pierwsza edycja)
to już klasyka,
Dixit to jedna z tych nielicznych gier, która jest rozpoznawalna równie dobrze zarówno w planszówkowym światku, jak i poza nim. I doskonale obrazuje to fakt, że gra powinna się sprawdzić w zasadzie w każdym środowisku.
Wykonanie jest naprawdę zjawiskowe. Ilustracje są nie tylko ładne, ale także bardzo oryginalne (surrelistyczny, oniryczny, baśniowy klimat). Jedyny minus do wykonania to jednak niezbyt praktyczny tor punktacji - potrafi zrobić się na nim nieprawdopodobny tłok.
Dla mnie największy plusem tej gry jest to, że pozwala lepiej poznać osoby, z którymi gramy (tyczy się to także najbliższych). Świetną sprawą jest zagranie w Dixit z kilkoma różnymi ekipami i porównanie później jak różnił się typ skojarzeń w zależności do danej grupy.
to już klasyka,
Dixit to jedna z tych nielicznych gier, która jest rozpoznawalna równie dobrze zarówno w planszówkowym światku, jak i poza nim. I doskonale obrazuje to fakt, że gra powinna się sprawdzić w zasadzie w każdym środowisku.
Wykonanie jest naprawdę zjawiskowe. Ilustracje są nie tylko ładne, ale także bardzo oryginalne (surrelistyczny, oniryczny, baśniowy klimat). Jedyny minus do wykonania to jednak niezbyt praktyczny tor punktacji - potrafi zrobić się na nim nieprawdopodobny tłok.
Dla mnie największy plusem tej gry jest to, że pozwala lepiej poznać osoby, z którymi gramy (tyczy się to także najbliższych). Świetną sprawą jest zagranie w Dixit z kilkoma różnymi ekipami i porównanie później jak różnił się typ skojarzeń w zależności do danej grupy.
Magnum Sal
bardzo solidna gra,
Wykonanie: jakościowo bardzo dobre, estetycznie też, ale jak dla mnie nieco zbyt ciemna tonacja. Niestety brak wypraski w pudełku.
Mechanika: typowa dla eurogier, nie wnosi wiele nowego, ale działa bardzo sprawnie. Podoba mi się wprowadzenie zasad pasujących do tematu gry (zwłaszcza łańcucha górników łączącego wejście do kopalni z każdą z użytkowanych w niej komnat). Pojawia się nieco interakcji - konkurencja o zajmowanie pól w kopalni, walka o szybsze wydobycie konkretnych kostek, wyścig o realizację królewskich zamówień. Można by wskazać kilka złych rozwiązań, ale nie psują one przyjemności z rozgrywki.
Dla kogo? Zasady powinny bez problemu pojąć osoby początkujące, ale istnieje ryzyko, że gra będzie dla nich nudna.
Warto też wspomnieć o bardzo korzystnym stosunku ceny do jakości ;-).
bardzo solidna gra,
Wykonanie: jakościowo bardzo dobre, estetycznie też, ale jak dla mnie nieco zbyt ciemna tonacja. Niestety brak wypraski w pudełku.
Mechanika: typowa dla eurogier, nie wnosi wiele nowego, ale działa bardzo sprawnie. Podoba mi się wprowadzenie zasad pasujących do tematu gry (zwłaszcza łańcucha górników łączącego wejście do kopalni z każdą z użytkowanych w niej komnat). Pojawia się nieco interakcji - konkurencja o zajmowanie pól w kopalni, walka o szybsze wydobycie konkretnych kostek, wyścig o realizację królewskich zamówień. Można by wskazać kilka złych rozwiązań, ale nie psują one przyjemności z rozgrywki.
Dla kogo? Zasady powinny bez problemu pojąć osoby początkujące, ale istnieje ryzyko, że gra będzie dla nich nudna.
Warto też wspomnieć o bardzo korzystnym stosunku ceny do jakości ;-).
Świat bez końca
,
Jedna z moich ulubionych gier. W ciekawy sposób łączy klimat (jesteś małym człowieczkiem żyjącym w ciężkich warunkach średniowiecza i odbijają się na twoim losie zarówno klęski naturalne, jak i działania możnych tamtego świata) z ciekawymi pomysłami mechanicznymi (podoba mi się możliwość wielorakiego zdobywania punktów). Najciekawszą sprawą jest zmuszenie gracza do manewrowania między koniecznym do zwycięstwa nabijaniem punktów, a spełnianiem warunków niezbędnych do przetrwania - cztery razu w ciągu gry sprawdzane są wymagania w kilku kategoriach (pobożność, zdolność do opłacania królewskich podatków, gromadzenie żywności).
Fani klasycznych eurogier mogą być zniesmaczeni losowością, którą wprowadzają karty wydarzeń. Ja zaś łatwo godzę się z takim rodzajem losowości, bo rozumiem jego rolę w realizowaniu fabularnego pomysłu na grę.
Jeszcze jedno - gra jest piękna ;-).
,
Jedna z moich ulubionych gier. W ciekawy sposób łączy klimat (jesteś małym człowieczkiem żyjącym w ciężkich warunkach średniowiecza i odbijają się na twoim losie zarówno klęski naturalne, jak i działania możnych tamtego świata) z ciekawymi pomysłami mechanicznymi (podoba mi się możliwość wielorakiego zdobywania punktów). Najciekawszą sprawą jest zmuszenie gracza do manewrowania między koniecznym do zwycięstwa nabijaniem punktów, a spełnianiem warunków niezbędnych do przetrwania - cztery razu w ciągu gry sprawdzane są wymagania w kilku kategoriach (pobożność, zdolność do opłacania królewskich podatków, gromadzenie żywności).
Fani klasycznych eurogier mogą być zniesmaczeni losowością, którą wprowadzają karty wydarzeń. Ja zaś łatwo godzę się z takim rodzajem losowości, bo rozumiem jego rolę w realizowaniu fabularnego pomysłu na grę.
Jeszcze jedno - gra jest piękna ;-).
