GRY STRATEGICZNE
Chaosmos
Nadzieja na ocalenie Wszechświata pokładana jest w tajemniczym artefakcie.
Produkt na zamówienie: realizacja pod warunkiem dostępności u dostawcy.
Podstawowe informacje:
liczba graczy: od 2 do 4
wiek: od 12 lat
czas gry: ok. 60 min.
wydawca: Mirror Box Games (2015)
projektant: Joey Vigour
wersja językowa: angielska
instrukcja: angielska
Opis
The universe is about to collapse, and your final hope lies in an ancient mysterious artifact, the Ovoid. Whoever controls this "cosmic egg" can shape the birthing of the next universe according to their own agenda. Players are secret agents from a handful of surviving worlds, zipping from planet to planet in special “amnion suits” that allow for interstellar travel, space combat and planetary landings.
Each planet has its own envelope of cards. When you arrive on a planet, you decide which cards you want to take and which to leave behind. Knowledge is the most powerful resource in the game, and being able to predict the cards your opponents possess at any given time is a powerful advantage as you build up a handful of weapons, tactical gear, vaults and traps, as well as cards that counter your opponents' cards. The best players will keep their hand fluid, constantly changing tactics while they search from world to world for the Ovoid or find a safe place to stash it.
Balance your hand of cards, spend your turn actions wisely, and cleverly use your special alien powers to stay one step ahead of your opponents. When the Chaos Clock reaches zero, only the player who possesses the Ovoid will become master of the new universe.
Już na początku zaznaczam, że grałem tylko raz. W pudełku dostajemy kilkanaście modułów planszy, kilka żetonów, całkiem sporą talię kart, dużo postaci do wyboru wraz z figurkami, 10 kopert, nikomu niepotrzebne zasłonki gracza oraz 4 kości k6.
Niewątpliwie mocą tej gry powinna być ciekawa i niespotykana nigdzie indziej mechanika. Mieszamy wszystkie karty razem i chowamy je do kopert, które odpowiadają poszczególnym planetom (czyli to co możemy na planecie znaleźć jeżeli tam polecimy). Badając planetę zaglądamy do koperty i dowolnie wymieniamy karty między naszym ekwipunkiem a "ekwipunkiem" planety (wszystko w sekrecie przed innymi graczami) - aby ta operacja faktycznie odbywała się w sekrecie, to trzeba chować się pod stół bo zasłonka gracza... nie zasłania niczego. Dodam, że my możemy mieć kart 7 a planeta co najmniej 1 bez limitu maksymalnego. Czyli skaczemy z planety na planetę i grzebiemy w kopertach w celu skompletowania optymalnej ręki 7 kart. Planety różnią się kolorami, postacie graczy różnią się umiejętnością specjalną a jedyny sposób aby przeciwnikowi zabrać jedną kartę z ręki to pokonać go w walce (nie ma możliwości wykradania kart czy też zmuszenia przeciwnika innym sposobem aby pozbył się którejś z kart). Walka natomiast to rzut kośćmi i dodanie do nich plusów z kart broni na ręce. Podczas rozgrywki, w której miałem okazję brać udział, jeden z graczy wygrał ponieważ jedyny sposób aby go pokonać (i zabrać kartę) to rzut kośćmi i osiągnięcie 'nieskończoności' (jest taki wynik możliwy)... ponadto jakość kart na ręce zależy od tego co znajdziemy na planecie startowej i jednej najbliższej - czyli tak po prawdzie dwie pierwsze tury.
Spostrzeżenia są następujące - losowość jest główną siłą działającą w tej grze przez 4 pierwsze tury następnie gracze miotają się po planszy próbując wyturlać 'nieskończoność' (starają się nakłonić losowość aby przeszła na moment na ich stronę). Mechanika, mimo że interesująca gubi się gdzieś w tle - na pierwszym planie aktywnie działa losowość. Jedyna interakcja to walka - brakuje podkradania, zmuszania graczy do zgrywania kart.
Za kosmiczną cenę 280 PLN dostajemy abstrakcyjną grę dedukcyjną, którą ktoś na siłę chciał umieścić w kosmosie. Słabo i nieudanie...