GRY STRATEGICZNE
Rosyjskie koleje lekko uszkodzony
Kto wybuduje najlepszą sieć kolejową.
cena:
139.90 118.90 PLN(najniższa cena z 30 dni: 118.9)
dostępność: dostępna
wysyłamy w: 24 godziny
dodaj do koszyka
Podstawowe informacje:
liczba graczy: od 2 do 4
wiek: od 12 lat
czas gry: ok. 90 min.
wydawca: Bard (2014)
projektant: Leonhard Orgler , Helmut Ohley
wersja językowa: polska
Opis
W Rosyjskich Kolejach gracze rywalizują ze sobą o to, kto zbuduje największą i najnowocześniejszą sieć kolejową w Rosji. Aby osiągnąc sukces musząw odpowiedni sposób gospodarować swoimi robotnikami. Każdy gracz staje przed problemem jak najlepiej wykorzystać ograniczone zasoby, którymi dysponuje.Gra oferuje wiele dróg do zwycięstwa. Każdy z graczy staje przed wyborem - czy inwestować w szybką rozbudowę linii kolejowych czy modernizować już istniejące połączenia.Zawartość:1 plansza4 plansze graczy99 drewnianych znaczników127 żetonów23 karty
Jak to wygląda ?
Recenzje naszych klientów:
zaloguj się jeżeli chcesz dodać własną
dodano: 2014-10-08
Rewelacyjna - na 6
autor:
monga
Z każdym kolejnym rokiem i każdą kolejną poznaną nową grą coraz mniej pozycji jest w stanie mnie oczarować, a jeszcze mniej jest takich, które wykorzystują popularne mechaniki. Rosyjskie koleje należą do tych nielicznych wyjątków, które mnie zachwyciły od pierwszej rozgrywki, pomimo tego, że wykorzystują jedną z najpopularniejszych mechanik - worker placement.
Jak często bywa w bardziej zaawansowanych grach z tego typu mechaniką mamy bardzo ograniczoną liczbę robotników i dużo więcej akcji, które są nam potrzebne i które chcemy wykonać. Dodatkowo większość akcji może być wykonana tylko przez jednego gracza w danej rundzie - w związku z tym bardzo ważna jest kolejność w rundzie oraz przemyślane własne ruchy - jeżeli czegoś nie zrobimy w bieżącej swojej kolejce być może nie zrobimy już wcale do końca rundy. Żeby nie było aż tak ciężko, są akcje bonusowe, które dostajemy jak zainwestujemy w rozbudowę fabryk czy też rozbudowę określonych linii kolejowych, są też akcje prywatne, które otrzymujemy wraz z pomocnikami (niestety pomocnik jest tylko jeden na rundę - dla wszystkich graczy - a rund jest kilka). Ścieżek rozwoju jest dużo, wszystkimi nie da się podążać ze względu na ograniczone zasoby oraz ograniczoną liczbę rund. Wybór tych optymalnych nie jest oczywisty i na chwilę obecną wydaje mi się, że zwyciężyć można na wiele różnych sposobów.
Gra może ciągnąć się długo w gronie lubiących pomyśleć nad każdym ruchem, a może przebiegać naprawdę szybko i sprawnie i skończyć się w przepisowym czasie 90 minut (a nawet szybciej). Zdecydowanie polecam wszystkim lubiącym nieco bardziej zaawansowane gry i bardo się cieszę, że gra tak szybko od wydania ukazała się w języku polskim - pomimo, że gra jest niezależna językowo polskie wydania zdecydowanie łatwiej się sprzedają i łatwiej kupić taką grę komuś w prezencie.
autor:
monga
Z każdym kolejnym rokiem i każdą kolejną poznaną nową grą coraz mniej pozycji jest w stanie mnie oczarować, a jeszcze mniej jest takich, które wykorzystują popularne mechaniki. Rosyjskie koleje należą do tych nielicznych wyjątków, które mnie zachwyciły od pierwszej rozgrywki, pomimo tego, że wykorzystują jedną z najpopularniejszych mechanik - worker placement.
Jak często bywa w bardziej zaawansowanych grach z tego typu mechaniką mamy bardzo ograniczoną liczbę robotników i dużo więcej akcji, które są nam potrzebne i które chcemy wykonać. Dodatkowo większość akcji może być wykonana tylko przez jednego gracza w danej rundzie - w związku z tym bardzo ważna jest kolejność w rundzie oraz przemyślane własne ruchy - jeżeli czegoś nie zrobimy w bieżącej swojej kolejce być może nie zrobimy już wcale do końca rundy. Żeby nie było aż tak ciężko, są akcje bonusowe, które dostajemy jak zainwestujemy w rozbudowę fabryk czy też rozbudowę określonych linii kolejowych, są też akcje prywatne, które otrzymujemy wraz z pomocnikami (niestety pomocnik jest tylko jeden na rundę - dla wszystkich graczy - a rund jest kilka). Ścieżek rozwoju jest dużo, wszystkimi nie da się podążać ze względu na ograniczone zasoby oraz ograniczoną liczbę rund. Wybór tych optymalnych nie jest oczywisty i na chwilę obecną wydaje mi się, że zwyciężyć można na wiele różnych sposobów.
Gra może ciągnąć się długo w gronie lubiących pomyśleć nad każdym ruchem, a może przebiegać naprawdę szybko i sprawnie i skończyć się w przepisowym czasie 90 minut (a nawet szybciej). Zdecydowanie polecam wszystkim lubiącym nieco bardziej zaawansowane gry i bardo się cieszę, że gra tak szybko od wydania ukazała się w języku polskim - pomimo, że gra jest niezależna językowo polskie wydania zdecydowanie łatwiej się sprzedają i łatwiej kupić taką grę komuś w prezencie.
Rosyjskie koleje (RR) z pozoru nie oferują niczego nowego. Mechanika
zarządania robotnikami, których gracz kieruje do wykonywania
odpowiednich zadań. Autorzy gry, mają w dorobku ciężki tytuł
1844/1854, który choć dobrze oceniany przez miłośników serii 18xx
pozostaje jednak ciągle grą mało popularną. RR z kolei, będąc grą
lżejszą pozostaje bardzo wymagająca i to jeden z powodów utrzymującej
i rosnącej popularności tej gry. Wiele osób psioczy, że RR szybko się
zgrywają, że regrywalność bardzo ograniczona i wszechobecne schematy
posunięć w kolejnych rundach. Cóż, zagrałem kilkadziesiąt razy, w tym
z graczami z top100 na yucata.de. Czego nauczyły mnie te gry? (1) RR
wymaga bardzo dobrego planowania i przewidywania co przeciwnik zrobi w
kolejnych swoich ruchach, (2) nie ma tu strategii dominującej: gra
polega na wybieraniu posunięć, które minimalizują korzyści przeciwnika
i maksymalizują własne, (3) RR świetnie się skaluje: rozgrywki 2os są
inne niż 4os ale w obu przypadkach jest sporo emocji i w obu
konfiguracjach gra zmusza nas do wysiłku.
Skąd zatem negatywny odbiór RR i uwagi o schematyczności? Moja teoria
jest taka, że wielu graczom umyka istota tej gry i tłuką w kolejnych
rozgrywkach tę samą strategię: czasami wygrają, czasami przegrają i
tyle... Problem polega na tym, że w tej grze istotne jest wyczucie
czasu, czyli wartościowanie, które akcje na danym etapie gry są mniej
lub bardziej dla nas pożyteczne. Istotne jest nie składanie w kółko
tych samych kombosów (sekwencji zazębiających się akcji) ale
znalezienie optymalnego układu sekwencji fabryk wspierającego
dostępnych inżynierów i zdecydowanie co, kiedy i w jakim zakresie
trzeba zrobić. Podsumowując, wg mnie RR to gra dla kreatywnych graczy,
którzy nie dają się złapać w wyuczone schematy rozgrywki. W RR na
wysokim poziomie nie da się wygrać pomijając istotne możliwości
punktowania - owszem, można wygrać pomijająć całkowicie tor przemysłu
ale możliwe to jest tylko wtedy, kiedy przeciwnik mało od Ciebie
wymaga. I tu docieramy do ostatniego aspektu tej gry: interakcja
między graczami. Jest ona bardzo, hmm, szczególna - nie można jej
bowiem sprowadzić do blokowania wybranych pól akcji, zabierania
fabryk/lokomotyw, czy budowania przewagi w puli pozyskanych
inżynierów. Istota interakcji, kryje się w ciągłym wartościowaniu
posunięć przeciwnika i wybraniu chwili, kiedy naszymi posunięciami
możemy mu najbardziej zaszkodzić. Trudne to jest i wymaga wielu
gier. Ja RR cenię również dlatego, że rozgrywka jest szybka i daje
sporo satysfakcji, nawet jak się przegrało z kretesem. Istnieje
naprawdę prosty test na ocenienie stopnia schematyczności tej gry i
regrywalności a także na odkrywanie sposobów interakcji z
przeciwnikiem. Zagrajcie poprostu "wyuczoną" dominującą (hehe)
strategię przeciwko wymagającym graczom (choćby z czołówki rankingu na
yucata.de). Ponieważ w RR właściwie nie ma elementów losowych wynik
tej gry nie będzie zależał jak cudowne kombosy będziecie składać, ale
po prostu obnaży braki w optymalizacji waszych posunięć i
niedostateczne odczytywanie priorytetów przeciwnika.