GRY STRATEGICZNE
Hunted: Kobayashi Tower
Kościana gra solo. Czy uda Ci się pokonać terrorystów?
Produkt na zamówienie: realizacja pod warunkiem dostępności u dostawcy.
Podstawowe informacje:
liczba graczy: od 1 do 2
wiek: od 14 lat
czas gry: od 15 do 25 min.
wydawca: Barett Publishing (2021)
nr katalogowy: BART002
projektant: Gabe Barrett
wersja językowa: angielska
instrukcja: angielska
Opis w serwisie BGG
Opis
It’s your wife Sharon’s birthday, so you decided to surprise her at work with some roses and that expensive chocolate she’s always craving. Your marriage has been in a bit of a rough spot lately, and you were hoping today would be a bit of a turning point. Little did you know that as you arrived at Kobayashi Tower, a group of terrorists were securing the building and rounding up everyone inside as hostages. You managed to elude them, but your wife has been taken and is somewhere in the building.
Now, you’ll have to work your way through the skyscraper, take out the terrorists, and rescue your wife while the terrorists try to hunt you down.
Hunted: Kobayashi Tower is a fast-paced solo game that constantly presents you with tense choices. All the cards are multi-use forcing you to make quick decisions about which ones to discard and which ones to activate. You'll have to balance running, fighting, and hiding if you want to save your wife and get out of the building alive.
This game in the Hunted series uses a dice-rolling mechanism to resolve events and combat.
Wzorem Nesmesis emulującego Ósmego Pasażera Nostromo, dwupak Hunted stylistycznie nawiązuje do znanych marek filmowych. W przypadku omawianego Kobayashi Tower jest to oczywiście Die Hard (znane u nas jako Szklana Pułapka). KT wydaje się dojrzałym designem kategorii małych gier solo, w duchu Mini Rogue czy Deep Space i w zasadzie robi wszystko poprawnie. Jest bardzo dobrze zbalansowany, o wygraną jest trudno, a jeżeli uda nam się wygrać- niemal zawsze o włos, co w przypadku gier, gdzie przeciwnikiem jest system- poczytuję za dużą zaletę. Sam projekt też jest niezwykle, jak to się dzisiaj często mówi, elegancki. Oś rozgrywki stanowi dociąganie kart z master decku, tutaj nazywanego "Hunted", gdzie kryją się tak terroryści, zakładnicy, drzwi i przejścia, jak i przydatne przedmioty. Cały patent polega na tym, że 1) każda z kart ma ikony zasobów, które generuje i te, których wymaga do odpalenia. Na przykład: żeby zebrać granat potrzebujemy 2 ikon lup, które pojawić się mogą np. na kartach z drzwiami. Zatem musimy podjąć wybór - chcemy się dozbrajać, czy przeć do przodu, żeby dostać się na dach & pokonać bossa (co jest celem gry). 2) karty możemy dociągać tak długo, aż nie aktywują się obecni w rzędzie / dociągnięci terroryści, co okazuje się głównym mechanizmem gry i w praktyce klasyfikuje są do gatunku push your luck. Na dokładkę mamy karty lokacji, które zawierają dodatkowe wydarzenia, a przez które musimy się przebić w drodze na dach & planszetkę naszego bohatera, gdzie oznaczamy jego zdrowie i czas. Gra się w to nieźle, ale Kobayashi Tower ma jeden dość poważny problem. I wcale nie jest nią losowość, którą dość niedorzecznie wypominał tytułowi Tom Vassel. Mianowicie, po zapoznawczej partii, nietrudno rozgryźć jedyny słuszny sposób grania tj. unikanie walki (niemal) za wszelką celę, nie podejmowanie ryzyka w ciągnięciu kart & parcie do przodu przez talię lokacji. Ma to oczywiście fabularny sens, niemniej jednak -w moim przekonaniu- pozostawia nieco za mało miejsca na brawurę i spektakularne zagrania. Koszt pudła w mechanizmach push your luck jest zazwyczaj na tyle duży, że zupełnie nie opłaca się ryzykować. Po odkryciu optymalnej ścieżki (która również nie gwarantuje zwycięstwa, wszak naszą ścieżkę dytuje 70 kart decku Hutnted) regrywalność tytułu nie jest najwyższa, mimo zmieniających się nieco kart lokacji. Mimo tych zastrzeżeń- wciąż mogę grę umiarkowanie polecić. Jest tam kilka rozwiązań (ikony! zdrowie skorelowane z potencjałem, upływ czasu), które dla każdego zainteresowanego projektem gier planszowych będą interesujące.