Opis

W Egipcie panuje zamieszanie - Akhnaton, który właśnie objął tron, chce pozbyć się Amona ze wszystkich świątyń. Od teraz to Aton ma być wielbiony jako nowy Bóg.

Ale kapłani nie oddadzą łatwo swoich świątyń. O 4 największe z nich toczy się spór.

Gracze są wysłannikami, którzy walczą w tej wojnie bogów. Oboje zaczynają z tego samego miejsca. Ale tylko jednemu z nich uda się dobrze wykorzystać swoje możliwości i pomóc swojemu bogowi w zwycięstwie.

Zawartość opakowania

• 72 karty do gry o wartościach od 1 do 4, po 36 w kolorach niebieskim i czerwonym.
• 1 sześcioczęściowa plansza do gry
• 58 kapłanów, żetony w kolorach czerwonym i niebieskim
• 2 żetony "wymiany" (białe)
• 1 instrukcja

Jak to wygląda ?

Recenzje naszych klientów:

dodano: 2011-03-29 Mój nowy numer 1! autor: scheherazade

"Aton" to moje niedawne odkrycie. Jest to fantastyczna gra dla dwóch osób, która zdeklasowała "Zaginione miasta". Oczywiście w kategorii gier, w którą grają też ludzie niespecjalnie lubujący się w tego typu formach spędzania wolnego czasu. Instrukcję przeczytałam 3 razy (to norma przy nowych grach) zanim rozłożyłam planszę, podzieliłam tokeny i potasowałam karty. Oczywiście jako domowy pionier gier planszowych pierwsze rundy rozegrałam sama ze sobą - raz z jednej strony stołu, raz z drugiej ;P. Trochę niejasno przedstawiono w instrukcji czas trwania rundy i moment doboru nowych kart, jednak wspomogły mnie filmiki instruktażowe znalezione w internecie.

W niewielkim pudełku znajdują się: mała sześcioczęściowa plansza, drewniane pionki, dwie identyczne talie (czerwona i niebieska) z liczbami od 1 do 4. Rozgrywka jest bardzo prosta. Tura składa się z położenia czterech kart na planszy, równoczesnym odkryciu ich i wykonaniu ruchów zgodnie z regułami dotyczącymi pól, na których leżą:
- dla pola numer 1 - gracz, który dał wyższą wartość na karcie otrzymuje tyle punktów zwycięstwa ile wynosi różnica obu zagranych przez graczy kart
- dla pola numer 2 - gracz, który zagrał niższą kartę wykonuje swoje trzy akcje jako pierwszy
- dla pola numer 3 - gracz kładzie swoje pionki w odpowiednich świątyniach lub zdejmuje pionki przeciwnika
- pole numer 4 informuje ile pionków możemy położyć w danej turze.
Gra, w uproszczeniu, toczy się do osiągnięcia czterdziestu punktów przez jednego z graczy.

Aton podoba mi się, bo to niezbyt długa gra, trwająca do 30 minut, nie trzeba zbyt dużo myśleć, analizować, kombinować, można po prostu oprzeć się na intuicji, losowość nie decyduje o końcowym wyniku. Temat gry niespecjalnie wiąże się z mechaniką, ale akurat w tej grze niczemu to nie przeszkadza. Jest po prostu fajna.

dodano: 2010-02-08 Świetna autor: monga

Pomijając gry logiczne to jedna z lepszych 2-osobówek w jakie miałam okazję grać. Tematyka w Atonie jest dodana na siłę i osobom i moim zdaniem całkiem zbędnie - bo klimatu się żadnego nie czuje, natomiast mechanika jest bardzo dobra.

Każdy z graczy posiada identyczną talię kart z wartościami od 1 do 4. Plansza podzielona jest na 4 obszary (świątynie) w których toczy się walka o przewagę. W jednej kolejce każdy z graczy bierze ze swojej talii 4 pierwsze karty i przyporządkowuje każdą do jednej z czterech akcji. Pierwsza akcja to tylko zdobycie punktów zwycięstwa - zdobywa je ten, kto położył kartę z wyższą wartością. Druga akcja - decyduje o kolejności w danej kolejce oraz o tym ile możemy z planszy zdjąć żetonów przeciwnika. Karta położona na trzeciej akcji określa w których świątyniach możemy kłaść nasze znaczniki oraz z których zdejmować znaczniki przeciwnika. Karta na ostatnim polu akcji mówi ile swoich znaczników możemy wprowadzić do gry w danej kolejce.

W określonych momentach gry jest punktowanie. Gracz który ma przewagę na danym obszarze otrzymuje pewną liczbę punktów zwycięstwa (różną w każdej świątyni, naliczaną wg określonych zasad - np. jako różnica znaczników własnych i przeciwnika), dodatkowo punkty przyznawane są niektóre pola na planszy oraz za przewagę w znacznikach położonych na czarnych polach. Kto pierwszy zdobędzie 40 punktów wygrywa i gra się kończy. Jednak co bardzo interesujące nie jest to jedyny warunek końca - gra kończy się również zwycięstwem jeżeli jeden z obszarów zostanie zapełniony znacznikami jednego gracza - jest to jego natychmiastowa wygrana nawet jeśli ma on dużo mniej punktów zwycięstwa niż przeciwnik. Są jeszcze 2 inne warunku zwycięstwa podobne do ostatniego.

Gra jest moim zdaniem bardzo ciekawa - różne warunki końca dodają jej innego wymiaru. Trzeba jednocześnie walczyć o punkty i pilnować pozostałych warunków końca gry. Ja ze swojej strony gorąco polecam :)

dodano: 2007-10-22 Fajna gra autor: Mateusz Górski

Mi gra sie bardzo podoba mojej dziewczynie mniej ale gra ze mna bo daje jej wygrac :]
Zasady sa dosc proste. Wystarczy raz zagrac i wszystko jest jasne choc pierwsza partia moze byc trudna do opanowania i mało płynna.
Gra jest prosta- umieszczamy swoich kapłanów w światyniach a usowamy kapłanów przeciwnika. Jednak jest troszke zasad, które musimy przestrzegac, ale o tym dowiecie sie z instrukcji.
Piersza partia z przeczytaniem zasad bedzie trwala z 1h, kolejne mysle ze z powodzeniem mozna skonczyc w niecałe 30 min(głównie zależy od tego jak szybko gracze beda podejmowac decyzje)
Bardzo ładne wydanie zmieszczone w malutkie pudełko dopełnia moją radość z posiadania tej gry :]