GRY PRZYGODOWE
Księga cudów
Odpowiedzcie na wezwanie Onirii i przybądźcie jej z pomocą!
Podstawowe informacje:
liczba graczy: od 1 do 4
wiek: od 10 lat
czas gry: ok. 90 min.
wydawca: Rebel.pl (2022)
projektant: Martino Chiacchiera , Michele Piccolini
wersja językowa: polska
Opis
Księga cudów to oparta na współpracy gra przygodowa, rozgrywająca się na przestrzennej planszy w formie książki pełnej niezwykłości. W jej wnętrzu czekają na Was przygody pełne istotnych decyzji, a wybory, które podejmiecie, prowadzeni narracją na kartach, będą miały ogromne znaczenie dla tego, co spotka Was w kolejnych rozdziałach. Jakie zakończenie wybierzecie dla siebie i Onirii? Dajcie się porwać opowieści i sprawdźcie, co się wydarzy!
Na czym to polega?
Podczas zabawy z Księgą cudów wcielamy się w grupę żądnych przygód nastoletnich przyjaciół. To zabawa kooperacyjna, co oznacza, że możemy wygrać wyłącznie razem - albo wszyscy przegramy. Gra składa się z 6 następujących po sobie scenariuszy zwanych rozdziałami.
W tej pełnej rozmachu historii występuje 4 bohaterów. Każdy z nich ma własny stylu walki, inną wytrzymałość oraz specjalną umiejętność, co składa się na indywidualny styl gry. Podczas kolejnych rozdziałów będziemy odblokowywać kolejne umiejętności.
Sama rozgrywka opiera się na przygodzie, przez którą prowadzą nas talie poszczególnych rozdziałów. Gracze będą rozgrywali swoje akcje, eksplorowali kolejne plansze, używali specjalnych umiejętności i walczyli z pojawiającymi się przeciwnikami, by zrealizować postawione przed nimi zadania i dotrzeć do końca tej fantastycznej opowieści!
Dlaczego pokochasz tę grę?
To wyjątkowa, przygodowa zabawa pełna zwrotów akcji z historią, którą do pewnego stopnia kształtują sami gracze! Podejmowane przez nas decyzje mają swoje odzwierciedlenie w fabule.
Rozgrywka jest bardzo intuicyjna, a kolejne zasady wprowadzane są stopniowo. Dzięki temu, że talia prowadzi nas przez wszystkie elementy gry, liczba reguł do przyswojenia na początku jest naprawdę niewielka.
Książka, będąca jednocześnie naszą planszą, pełna jest rozkładających się, przestrzennych elementów. Otwarta góruje nad stołem i robi niesamowite wrażenie!
Jak to wygląda ?
Recenzje naszych klientów:
zaloguj się jeżeli chcesz dodać własną
dodano: 2022-07-07
bardzo fajna kooperacja do grania z dzieciakami
autor:
Miszon
Księga Cudów to gra kooperacyjna, skierowana raczej do graczy familijnych, idealna wręcz do grania z dzieciakami.
Zwraca uwagę wykonaniem: pudełko zawiera spore i dobrze wykonane figurki (które od razu zachęcają do pomalowania ich!), świetny insert bardzo dobrze segregujący wszystkie elementy, a dodatkowo sprytnie przykryty plastikową nakładką, które zabezpiecza je przed wypadnięciem (insert jest wręcz jakości tych stosowanych w grach z kickstartera!), sporą książkę, która zachęca do jej otworzenia, ale jednocześnie co do której instrukcja mówi, abyśmy jej nie otwierali, dopóki gra nas o to nie poprosi. Niestety, z książką, a konkretniej schowanym w niej tytułowym drzewem jest pewien problem - nie zawsze dobrze się ona otwiera i w moim przypadku musiałem się posługiwać youtubem, aby rozłożyć owo drzewo, bo za żadne skarby nie chciało się samo rozłożyć.
Gra stoi fabułą: zawiera ona 6 scenariuszy zwanych rozdziałami (trwają około godzinę-półtorej), każdy ze swoim zestawem kart, które otwieramy i czytamy po kolei karta po karcie, poznając fabułę, dowiadując się, czego gra od nas wymaga, kiedy pojawiają się jakieś potwory, czy postacie zdobywają nowe moce itp. Krótko mówiąc, fabuła jest mocno oskryptowiona: dopóki nie pokonamy jakiejś przeszkody fabularnej lub czegoś konkretnego nie uczynimy, nie posuniemy się dalej i nie przeczytamy kolejnej karty scenariusza. Ma to swoje plusy jak i minusy. Plus jest taki, że historia jest ciekawa (mocno bajkowa, skierowana ewidentnie do dzieciaków w wieku do lat 12), angażująca, emocjonująca. Minus wynika niejako z tego plusa i oskryptowienia gry: chociaż są pewne wybory w trakcie misji, to tak czy inaczej scenariusze ostatecznie kończą się tak samo, zgodnie z tym co mówi ostatnia karta z rozdziału. I przez to gra jest raczej jednorazowa: kiedy poznamy historię, nie tylko nie mamy ochoty ponownie jej poznawać, ale dodatkowo wiemy, co należy robić, aby optymalnie przejść rozdział (rzecz jasna, dużo zależy od rzutów kością, ale w grze jest sporo zagadek, głównie na spostrzegawczość, ale też takich na myślenie). Dlatego też kolejne przejście gry wymaga odczekania czasu, aby nieco zapomnieć, co się w niej działo, wydaje mi się, że granie od razu od początku nie miałoby wielkiego sensu.
Mechaniki w grze są proste, ale też typowe dla dungeon crawlerów, a chyba tak można by scharakteryzować tę grę: rusz się, zaatakuj, użyj zdolności specjalnej postaci lub zdobytej na karcie, sukcesy sprawdź na kościach gdzie wypadnie albo sukces, albo porażka. Ale twórcy dodali też trochę ciekawostek, które urozmaicają grę i sprawiają, że jest jednak inna od typowych gier gatunku. I te ciekawostki są związane z najciekawszym elementem tej gry, czyli trójwymiarową planszą, rozkładaną niczym takie książeczki z trójwymiarowymi obrazkami, jakie kupuje się małym dzieciom. Ten gadżet nie jest tylko gadżetem, ale jest całkiem kreatywnie wykorzystany w grze: mamy tu elementy zręcznościowe, poruszające się fragmenty planszy, wspomniane wyżej "testy na spotrzegawczość", itp. No i jest też tajemnicza koperta, szkoda że tylko jedna, a przede wszystkim szkoda, że otwieramy ją tak szybko.
Podsumowując: sprytna i pomysłowa, mocno stojąca fabułą (i przez to raczej jednorazowa) gra kooperacyjna do zagrania w rodzinnym gronie z młodszymi dzieciakami (takimi 8-12 lat, młodszym będzie trzeba pomagać czytać), interesująca mechanicznie choć prosta, bardzo ładnie wykonana gra rodzinna. Minusem na pewno jest wysoka cena, ale z drugiej strony mamy też oryginalne i bardzo dobre wykonanie.
Dałbym ocenę 5/5, ale jednak to tylko 6 scenariuszy, trzeba liczyć na dodatki, inaczej po rozegraniu grę będzie trzeba "puścić w świat".
autor:
Miszon
Księga Cudów to gra kooperacyjna, skierowana raczej do graczy familijnych, idealna wręcz do grania z dzieciakami.
Zwraca uwagę wykonaniem: pudełko zawiera spore i dobrze wykonane figurki (które od razu zachęcają do pomalowania ich!), świetny insert bardzo dobrze segregujący wszystkie elementy, a dodatkowo sprytnie przykryty plastikową nakładką, które zabezpiecza je przed wypadnięciem (insert jest wręcz jakości tych stosowanych w grach z kickstartera!), sporą książkę, która zachęca do jej otworzenia, ale jednocześnie co do której instrukcja mówi, abyśmy jej nie otwierali, dopóki gra nas o to nie poprosi. Niestety, z książką, a konkretniej schowanym w niej tytułowym drzewem jest pewien problem - nie zawsze dobrze się ona otwiera i w moim przypadku musiałem się posługiwać youtubem, aby rozłożyć owo drzewo, bo za żadne skarby nie chciało się samo rozłożyć.
Gra stoi fabułą: zawiera ona 6 scenariuszy zwanych rozdziałami (trwają około godzinę-półtorej), każdy ze swoim zestawem kart, które otwieramy i czytamy po kolei karta po karcie, poznając fabułę, dowiadując się, czego gra od nas wymaga, kiedy pojawiają się jakieś potwory, czy postacie zdobywają nowe moce itp. Krótko mówiąc, fabuła jest mocno oskryptowiona: dopóki nie pokonamy jakiejś przeszkody fabularnej lub czegoś konkretnego nie uczynimy, nie posuniemy się dalej i nie przeczytamy kolejnej karty scenariusza. Ma to swoje plusy jak i minusy. Plus jest taki, że historia jest ciekawa (mocno bajkowa, skierowana ewidentnie do dzieciaków w wieku do lat 12), angażująca, emocjonująca. Minus wynika niejako z tego plusa i oskryptowienia gry: chociaż są pewne wybory w trakcie misji, to tak czy inaczej scenariusze ostatecznie kończą się tak samo, zgodnie z tym co mówi ostatnia karta z rozdziału. I przez to gra jest raczej jednorazowa: kiedy poznamy historię, nie tylko nie mamy ochoty ponownie jej poznawać, ale dodatkowo wiemy, co należy robić, aby optymalnie przejść rozdział (rzecz jasna, dużo zależy od rzutów kością, ale w grze jest sporo zagadek, głównie na spostrzegawczość, ale też takich na myślenie). Dlatego też kolejne przejście gry wymaga odczekania czasu, aby nieco zapomnieć, co się w niej działo, wydaje mi się, że granie od razu od początku nie miałoby wielkiego sensu.
Mechaniki w grze są proste, ale też typowe dla dungeon crawlerów, a chyba tak można by scharakteryzować tę grę: rusz się, zaatakuj, użyj zdolności specjalnej postaci lub zdobytej na karcie, sukcesy sprawdź na kościach gdzie wypadnie albo sukces, albo porażka. Ale twórcy dodali też trochę ciekawostek, które urozmaicają grę i sprawiają, że jest jednak inna od typowych gier gatunku. I te ciekawostki są związane z najciekawszym elementem tej gry, czyli trójwymiarową planszą, rozkładaną niczym takie książeczki z trójwymiarowymi obrazkami, jakie kupuje się małym dzieciom. Ten gadżet nie jest tylko gadżetem, ale jest całkiem kreatywnie wykorzystany w grze: mamy tu elementy zręcznościowe, poruszające się fragmenty planszy, wspomniane wyżej "testy na spotrzegawczość", itp. No i jest też tajemnicza koperta, szkoda że tylko jedna, a przede wszystkim szkoda, że otwieramy ją tak szybko.
Podsumowując: sprytna i pomysłowa, mocno stojąca fabułą (i przez to raczej jednorazowa) gra kooperacyjna do zagrania w rodzinnym gronie z młodszymi dzieciakami (takimi 8-12 lat, młodszym będzie trzeba pomagać czytać), interesująca mechanicznie choć prosta, bardzo ładnie wykonana gra rodzinna. Minusem na pewno jest wysoka cena, ale z drugiej strony mamy też oryginalne i bardzo dobre wykonanie.
Dałbym ocenę 5/5, ale jednak to tylko 6 scenariuszy, trzeba liczyć na dodatki, inaczej po rozegraniu grę będzie trzeba "puścić w świat".
Ile gier naprawdę zapada w pamięć? Nie tylko dla dzieci ale ogólnie?
Jako gracz ogrywający masę gier legacy twierdzę że większość zastosowanych tam "twistów" i efekciarskich niespodzianek jest do szybkiego zapomnienia. Pandemic ma swoje ukryte figurki, a SeaFall latareczkę. Ale to tyle.
Tymczasem Księga Cudów jest w swoim założeniu wypełniona po brzegi efekciarskimi zagrywkami powodującymi opad szczęki dorosłego i zachwyt dziecka.
Naprawdę ciężko jest tutaj przekazać informacje bez spojlerów, ale niech wystarczy to: w każdym rozdziale pomysłowość autorów pokazuje że można zredefiniować sposób użycia planszy i znanych nam komponentów.
Nie widziałem czegoś takiego.
Nawet pierwszy scenariusz ogrywany bez otwarcia właściwej planszy pokazuje że wszystko jest tutaj poprowadzone w sposób niestandardowy!
Pierwotnie narzekałem na brak różnorodności przeciwników, ale to naprawdę nie jest problem. Pozwala skupić się na tym co naprawdę ważne, a nie przejmować się która figurka powinna trafić w które miejsce.
Mechanicznie mamy do czynienia z dość prostą grą taktyczną, ale w połączeniu z pomysłowością autorów wszystko działa świetnie.
Liczę na dalsze rozwinięcie systemu.
Wszystkim polecam. I to nie tylko do gry z małymi dziećmi.