PROFIL
Historia recenzji i ocen użytkownika winiaryyo
Cthulhu Światy
Szybka przyjemność z mackami,
Cthulhu światy to karcianka z mechaniką deckbuldingu znaną z gry Star Realms ubraną w komiczną szatę (a właściwie macki) graficzną mitologii Lovecrafta. Różni się od pierwowzoru tym, że zastosowano najlepsze rozwiązania mechanicznie i od razu gra jest dostosowana do gry w cztery osoby. Najlepiej jednak sprawdza się w grze na dwie osoby i dlatego tak często w nią gramy z żoną, tym bardziej, że rozgrywka trwa do 30 min, ale przeważnie nawet krócej.
Niezwykłość tej mechaniki budowania talii polega na kontrolowanej losowości. Niby ciągnięmy pięć kart i wszystkie zagrywamy (nie zagrane i tak się odrzuca - szkoda, że tego jakoś nie zmodyfikowano), czyli niby mega losowo, ale w trakcie rozgrywki przez dokupowanie nowych kart i "wypieranie" mniej przydatnych kart, kształtujemy naszą talię, zwiększamy prawdopodobieństwo, że na rękę będą wpadać nam same dobre karty tworzące niesamowite kombosy!
Zalety:
+ śmieszna szata graficzna, porządne komponenty
+ ciekawa mechanika deckbuldingu, która jest zdobyła dużo fanów na całym świecie i jest inspiracją dla wielu innych karcianek
+ szybka rozgrywka (od 15 do 30 min) i od razu chce się zagrać jeszcze raz.
Wady:
- początek gry trochę monotonny
- mechanika deckbuildingu nie wszystkim może przypaść do gustu
- gra lepiej działa na dwie osoby niż na 3 lub 4.
- zwięzła instrukcja, ale dla początkujących planszówkowiczów może być cieżkostrawna.
Szybka przyjemność z mackami,
Cthulhu światy to karcianka z mechaniką deckbuldingu znaną z gry Star Realms ubraną w komiczną szatę (a właściwie macki) graficzną mitologii Lovecrafta. Różni się od pierwowzoru tym, że zastosowano najlepsze rozwiązania mechanicznie i od razu gra jest dostosowana do gry w cztery osoby. Najlepiej jednak sprawdza się w grze na dwie osoby i dlatego tak często w nią gramy z żoną, tym bardziej, że rozgrywka trwa do 30 min, ale przeważnie nawet krócej.
Niezwykłość tej mechaniki budowania talii polega na kontrolowanej losowości. Niby ciągnięmy pięć kart i wszystkie zagrywamy (nie zagrane i tak się odrzuca - szkoda, że tego jakoś nie zmodyfikowano), czyli niby mega losowo, ale w trakcie rozgrywki przez dokupowanie nowych kart i "wypieranie" mniej przydatnych kart, kształtujemy naszą talię, zwiększamy prawdopodobieństwo, że na rękę będą wpadać nam same dobre karty tworzące niesamowite kombosy!
Zalety:
+ śmieszna szata graficzna, porządne komponenty
+ ciekawa mechanika deckbuldingu, która jest zdobyła dużo fanów na całym świecie i jest inspiracją dla wielu innych karcianek
+ szybka rozgrywka (od 15 do 30 min) i od razu chce się zagrać jeszcze raz.
Wady:
- początek gry trochę monotonny
- mechanika deckbuildingu nie wszystkim może przypaść do gustu
- gra lepiej działa na dwie osoby niż na 3 lub 4.
- zwięzła instrukcja, ale dla początkujących planszówkowiczów może być cieżkostrawna.
Dixit
Gra rodzinna z wyobraźnią,
Dixit to fajna, rodzinna gra imprezowa. Rozgrywka wygląda tak:
Narrator tajemniczym głosem oznajmia hasło. Gracze w milczeniu dokładają karty. Następuje mieszanie kart i odkrycie obrazków. Uczestnicy rozważają najczęściej w milczeniu decyzje, wysilające do granic możliwości swoją intuicję, wyobraźnię, spostrzegawczość i dedukcję. W tym czasie narrator się uśmiecha. Wszyscy wybrali swój typ. Narrator pokazuje swoją kartę i wtedy nad stołem pojawiają się emocje- śmiech lub niedowierzanie, pytania lub uśmiechy zadowolenia. Świetna zabawa. Przyznawane punkty są w sumie tylko niezauważalnym dodatkiem. Teraz kolejna osoba ma możliwość być narratorem i pokazania co jej wyobraźnia potrafi.
Polecam osobom w każdym wieku! Często sięgamy do tej pozycji, żeby zarazić kogoś planszówkami. Przepiękne ilustracje od razu zachęcają do kupna dodatkowych kart. Krótki czas rozgrywki (30min) spowodował, że ani razu nie zdarzyło nam się zagrać w Dixita tylko raz, od razu wszyscy krzyczą o kolejną partię. Niektórym może się nie podobać losowość tej plaszówki, ale to przecież rodzinna gra imprezowa. Lepiej mieć dokupione karty, bo po którejś partii pod rząd powtarzające się obrazki mogą nużyć.
Zalety:
+ przepiękne ilustracje na kartach
+ wzorowa gra rodzinna
+ rozwija wyobraźnię i kreatywność
+ prościutkie zasady
+ krótki czas rozgrywki
Wady:
- niektórym może przeszkadzać losowość, ale nie jest to typowa planszówka
- jeśli nie dokupi się nowych kart gra po pewnym czasie może się zacząć nudzić, ze względu na powtarzające się po raz kolejny rysunki (porada: nie grać za często- co za dużo to nie zdrowo)
Gra rodzinna z wyobraźnią,
Dixit to fajna, rodzinna gra imprezowa. Rozgrywka wygląda tak:
Narrator tajemniczym głosem oznajmia hasło. Gracze w milczeniu dokładają karty. Następuje mieszanie kart i odkrycie obrazków. Uczestnicy rozważają najczęściej w milczeniu decyzje, wysilające do granic możliwości swoją intuicję, wyobraźnię, spostrzegawczość i dedukcję. W tym czasie narrator się uśmiecha. Wszyscy wybrali swój typ. Narrator pokazuje swoją kartę i wtedy nad stołem pojawiają się emocje- śmiech lub niedowierzanie, pytania lub uśmiechy zadowolenia. Świetna zabawa. Przyznawane punkty są w sumie tylko niezauważalnym dodatkiem. Teraz kolejna osoba ma możliwość być narratorem i pokazania co jej wyobraźnia potrafi.
Polecam osobom w każdym wieku! Często sięgamy do tej pozycji, żeby zarazić kogoś planszówkami. Przepiękne ilustracje od razu zachęcają do kupna dodatkowych kart. Krótki czas rozgrywki (30min) spowodował, że ani razu nie zdarzyło nam się zagrać w Dixita tylko raz, od razu wszyscy krzyczą o kolejną partię. Niektórym może się nie podobać losowość tej plaszówki, ale to przecież rodzinna gra imprezowa. Lepiej mieć dokupione karty, bo po którejś partii pod rząd powtarzające się obrazki mogą nużyć.
Zalety:
+ przepiękne ilustracje na kartach
+ wzorowa gra rodzinna
+ rozwija wyobraźnię i kreatywność
+ prościutkie zasady
+ krótki czas rozgrywki
Wady:
- niektórym może przeszkadzać losowość, ale nie jest to typowa planszówka
- jeśli nie dokupi się nowych kart gra po pewnym czasie może się zacząć nudzić, ze względu na powtarzające się po raz kolejny rysunki (porada: nie grać za często- co za dużo to nie zdrowo)
Pandemic (edycja polska)
Wspólne ratowanie świata,
Pandemic to rodzinna gra kooperacyjna, w której gracze wcielają się w postacie ratujące świat przed rozprzestrzeniającymi się chorobami. Dzięki niej po raz pierwszy zetknąłem się z tego typu planszówką, w której wszyscy działamy razem aby pokonać grę (wszyscy wygrywamy lub wszyscy przegrywamy). \"Przez nią\" gry kooperacyjne zostały jedną z moich ulubionych typów planszówek! Po pierwszej przegranej rozgrywce (zresztą jak się później okazało ostro zawyżyliśmy sobie poziom trudności) nie mogliśmy wytrzymać i od razu zagraliśmy jeszcze raz, z przyświecającą nam myślą: \"Tym razem wygramy!\".
Gra jest szybka (30-90 min) z tłumaczeniem zasad, które są bardzo proste. Reszta to już wspólnie ustalona strategia, która zmienia się zależnie od sytuacji na planszy, dociągniętych kart i wylosowanych postaci, w które wcielają się gracze. Pudełko zawiera solidne, funkcjonalne elementy. Skalowanie jest w porządku, chociaż najlepiej gra się w 4 osoby- większe emocje przy stole ( nie jest to problem, bo grając w 2 osoby każdy gracz może po prostu sterować dwoma postaciami, ale brakuje tych żywych dyskusji nad każdym następnym ruchem).
Losowość zwiększa regrywalność Pandemica, a w razie znużenia można zwiększać poziom trudności lub polecam dodatek, który dodaje kolejne \"twisty\".
Ogólnie grę polecam!
Autor Pandemica stworzył również Zakazaną Wyspę, grę na podobnej mechanice, ale bardziej rodzinną, prostszą i pięknie wykonaną.
Zalety:
+ świetna pozycja do zaprezentowania gier kooperacyjnych
+ dobra gra dla początkujących graczy
+ krótki czas rozgrywki (do 60 min), proste zasady do wytłumaczenia w 5-10 min
+ dużo funkcjonalnych elementów gry (kosteczki, karty, znaczniki)
+ różne poziomy trudności
+ losowość zwiększa regrywalność gry
Wady:
- elementy gry mogły by być ładniejsze :p (druga edycja to poprawia!)
- skalowanie-mniej emocjonująca gra dla 2 osób
- troszeczkę niezrównoważone zdolności postaci (przy pewnych układach o wiele trudniejsza rozgrywka)
Wspólne ratowanie świata,
Pandemic to rodzinna gra kooperacyjna, w której gracze wcielają się w postacie ratujące świat przed rozprzestrzeniającymi się chorobami. Dzięki niej po raz pierwszy zetknąłem się z tego typu planszówką, w której wszyscy działamy razem aby pokonać grę (wszyscy wygrywamy lub wszyscy przegrywamy). \"Przez nią\" gry kooperacyjne zostały jedną z moich ulubionych typów planszówek! Po pierwszej przegranej rozgrywce (zresztą jak się później okazało ostro zawyżyliśmy sobie poziom trudności) nie mogliśmy wytrzymać i od razu zagraliśmy jeszcze raz, z przyświecającą nam myślą: \"Tym razem wygramy!\".
Gra jest szybka (30-90 min) z tłumaczeniem zasad, które są bardzo proste. Reszta to już wspólnie ustalona strategia, która zmienia się zależnie od sytuacji na planszy, dociągniętych kart i wylosowanych postaci, w które wcielają się gracze. Pudełko zawiera solidne, funkcjonalne elementy. Skalowanie jest w porządku, chociaż najlepiej gra się w 4 osoby- większe emocje przy stole ( nie jest to problem, bo grając w 2 osoby każdy gracz może po prostu sterować dwoma postaciami, ale brakuje tych żywych dyskusji nad każdym następnym ruchem).
Losowość zwiększa regrywalność Pandemica, a w razie znużenia można zwiększać poziom trudności lub polecam dodatek, który dodaje kolejne \"twisty\".
Ogólnie grę polecam!
Autor Pandemica stworzył również Zakazaną Wyspę, grę na podobnej mechanice, ale bardziej rodzinną, prostszą i pięknie wykonaną.
Zalety:
+ świetna pozycja do zaprezentowania gier kooperacyjnych
+ dobra gra dla początkujących graczy
+ krótki czas rozgrywki (do 60 min), proste zasady do wytłumaczenia w 5-10 min
+ dużo funkcjonalnych elementów gry (kosteczki, karty, znaczniki)
+ różne poziomy trudności
+ losowość zwiększa regrywalność gry
Wady:
- elementy gry mogły by być ładniejsze :p (druga edycja to poprawia!)
- skalowanie-mniej emocjonująca gra dla 2 osób
- troszeczkę niezrównoważone zdolności postaci (przy pewnych układach o wiele trudniejsza rozgrywka)
Stone Age (edycja angielska)
Rodzinna i miła dla oczu,
Epoka Kamienia (Stone Age) to rodzinna gra \"worker placement\". Najlepsza gra w naszej kolekcji! Przepięknie wykonana, kolorowa plansza, pełna śmiesznych szczegółów równocześnie jest funkcjonalna i przejrzysta: drewniane klocuszki są w kształtach i kolorach surowców, drewniane \"włochate\" znaczniki ludzików, solidne kafelki domków, jedzenia i narzędzi, dobrze wykonane karty i \"wisienka na torcie\": skórzany kubeczek do turlania kośćmi!
Stosunek jakość/cena: zakup jest wart swojej ceny a nawet wyższej.
Gra dla 2-4 graczy (dodatek, który gorąco polecam, umożliwia grę na 5 osób), z dobrym skalowaniem, bo w dowolnej ilości osób gra się równie fajnie. Zasady są proste, aczkolwiek ok.20 min zajmuje ich wytłumaczenie, ponieważ gracz podczas tury ma duży wybór, gdzie wysłać swoich „ludzików”. Interakcja między graczami sprowadza się tylko do nieświadomego (zazwyczaj) podkradania czegoś upatrzonego przez inną osobę. Na grę trzeba przeznaczyć minimum 60min. Czas oczekiwania na naszą turę zajmuje zazwyczaj kombinowanie kolejności rozłożenia pionków. Podoba mi się element losowości w Stone Age. Jeśli wysyłamy trzech robotników np. po drewno to rzucamy trzema kostkami i sumę oczek dzielimy przez wartość surowca. Wywołuje to niemałe emocje, gdy kości toczą się po stole. Poza tym mamy kontrolę nad tym, iloma kośćmi będziemy rzucać.
Polecam gorąco! Świetna gra do wciągnięcia kogoś w granie w planszówki i super pozycja dla całej rodziny.
Zalety:
+ piękne, kolorowe wydanie, mnóstwo elementów za niewielką cenę
+ proste zasady - krótka, przejrzysta instrukcja
+ wiele sposobów na zwycięstwo i jest nad czym pogłówkować
+ do ostatniej chwili nie wiadomo kto wygra (dodatkowe punkty za karty cywilizacji na końcu gry)
+ kontrolowana losowość (ilość kości zależna od ilości wysłanych robotników)
Wady:
- czasami za długa rozgrywka, bo ktoś za długo się zastanawia (rekord 4 godziny)
- pech w rzutach wywołuje emocje :P
- pewne strategie zwycięstwa wydają się lepsze
Rodzinna i miła dla oczu,
Epoka Kamienia (Stone Age) to rodzinna gra \"worker placement\". Najlepsza gra w naszej kolekcji! Przepięknie wykonana, kolorowa plansza, pełna śmiesznych szczegółów równocześnie jest funkcjonalna i przejrzysta: drewniane klocuszki są w kształtach i kolorach surowców, drewniane \"włochate\" znaczniki ludzików, solidne kafelki domków, jedzenia i narzędzi, dobrze wykonane karty i \"wisienka na torcie\": skórzany kubeczek do turlania kośćmi!
Stosunek jakość/cena: zakup jest wart swojej ceny a nawet wyższej.
Gra dla 2-4 graczy (dodatek, który gorąco polecam, umożliwia grę na 5 osób), z dobrym skalowaniem, bo w dowolnej ilości osób gra się równie fajnie. Zasady są proste, aczkolwiek ok.20 min zajmuje ich wytłumaczenie, ponieważ gracz podczas tury ma duży wybór, gdzie wysłać swoich „ludzików”. Interakcja między graczami sprowadza się tylko do nieświadomego (zazwyczaj) podkradania czegoś upatrzonego przez inną osobę. Na grę trzeba przeznaczyć minimum 60min. Czas oczekiwania na naszą turę zajmuje zazwyczaj kombinowanie kolejności rozłożenia pionków. Podoba mi się element losowości w Stone Age. Jeśli wysyłamy trzech robotników np. po drewno to rzucamy trzema kostkami i sumę oczek dzielimy przez wartość surowca. Wywołuje to niemałe emocje, gdy kości toczą się po stole. Poza tym mamy kontrolę nad tym, iloma kośćmi będziemy rzucać.
Polecam gorąco! Świetna gra do wciągnięcia kogoś w granie w planszówki i super pozycja dla całej rodziny.
Zalety:
+ piękne, kolorowe wydanie, mnóstwo elementów za niewielką cenę
+ proste zasady - krótka, przejrzysta instrukcja
+ wiele sposobów na zwycięstwo i jest nad czym pogłówkować
+ do ostatniej chwili nie wiadomo kto wygra (dodatkowe punkty za karty cywilizacji na końcu gry)
+ kontrolowana losowość (ilość kości zależna od ilości wysłanych robotników)
Wady:
- czasami za długa rozgrywka, bo ktoś za długo się zastanawia (rekord 4 godziny)
- pech w rzutach wywołuje emocje :P
- pewne strategie zwycięstwa wydają się lepsze
Stone Age: Style is the Goal
Świetny dodatek do super gry,
Po tym jak Stone Age (Epoka Kamienia) stała się najlepszą grą w naszej kolekcji, kupiliśmy dodatek bez zastanowienia. Znowu strzał w dziesiątkę. Świetny dodatek do tej gry!
Umożliwia grę w 5 osób, jak również dodaje parę nowych smaczków do rozgrywki. Pojawiają się: nowe klocuszki przypominające zęby drapieżnika i białe pierścienie, nakładka na planszę z nową lokacją kupca i dodatkowym polem na kartę cywilizacji, nowe rodzaje budynków i kart cywilizacji. Oczywiście wszystko pięknie wykonane- kolorowe i przejrzyste.
Kupiec umożliwia wymianę surowców, co urozmaica strategię gry. Tak samo nowe budynki i karty cywilizacji powodują, że grając z dodatkiem musimy od nowa przemyśleć strategie zwycięstwa do których przyzwyczailiśmy się grając w podstawowy wariant Stone Age. Co ciekawe, moim zdaniem, gra z dodatkiem nie wydłuża rozgrywki, a nawet wydaje mi się, że skraca, bo karty cywilizacji szybciej „schodzą”. Przejrzysta instrukcja umożliwia bardzo szybkie załapanie nowych zasad. Jest to przykład jak twórcy powinni robić dodatki do gier planszowych!
Zalety:
+ nowe, piękne elementy gry
+ dzięki nowym kartom, budynkom i lokacji można tworzyć nowe strategie prowadzące nas do zwycięstwa
+ mechanizm handlu/wymiany
+ czas rozgrywki zostaje bez zmian
Wady:
- szkoda, że dodatek nie umożliwia gry na jeszcze więcej osób.
Świetny dodatek do super gry,
Po tym jak Stone Age (Epoka Kamienia) stała się najlepszą grą w naszej kolekcji, kupiliśmy dodatek bez zastanowienia. Znowu strzał w dziesiątkę. Świetny dodatek do tej gry!
Umożliwia grę w 5 osób, jak również dodaje parę nowych smaczków do rozgrywki. Pojawiają się: nowe klocuszki przypominające zęby drapieżnika i białe pierścienie, nakładka na planszę z nową lokacją kupca i dodatkowym polem na kartę cywilizacji, nowe rodzaje budynków i kart cywilizacji. Oczywiście wszystko pięknie wykonane- kolorowe i przejrzyste.
Kupiec umożliwia wymianę surowców, co urozmaica strategię gry. Tak samo nowe budynki i karty cywilizacji powodują, że grając z dodatkiem musimy od nowa przemyśleć strategie zwycięstwa do których przyzwyczailiśmy się grając w podstawowy wariant Stone Age. Co ciekawe, moim zdaniem, gra z dodatkiem nie wydłuża rozgrywki, a nawet wydaje mi się, że skraca, bo karty cywilizacji szybciej „schodzą”. Przejrzysta instrukcja umożliwia bardzo szybkie załapanie nowych zasad. Jest to przykład jak twórcy powinni robić dodatki do gier planszowych!
Zalety:
+ nowe, piękne elementy gry
+ dzięki nowym kartom, budynkom i lokacji można tworzyć nowe strategie prowadzące nas do zwycięstwa
+ mechanizm handlu/wymiany
+ czas rozgrywki zostaje bez zmian
Wady:
- szkoda, że dodatek nie umożliwia gry na jeszcze więcej osób.
Carcassonne (stare wydanie)
Uwaga! Zaraża planszówkami,
Carcassonne to według mnie świetna propozycja dla osób rozpoczynających przygodę z grami planszowymi. W rozsądnej cenie dostajemy w pudełku solidnie wykonane elementy. Kolorowe kafelki i pionki sprawiają, że gra na stole wygląda sympatycznie. Niestety brakuje w pudełku przegródek, co powoduje, że elementy gry leżą w nim w nieładzie.
Carcassonne to bardzo dobra gra rodzinna, czego dowodem są bardzo proste zasady. Tura gracza polega na dopasowaniu wylosowanego kafelka do planszy. Następnie można położyć „ludzika” na tym właśnie dołożonym kwadraciku. Zależnie od tego czy pionek postawimy na drodze, łące, klasztorze czy obrębie murów miasta, stwarzamy możliwość zdobycia odpowiedniej liczby punktów. Gra kończy się w momencie położenia na planszy ostatniego kafelka. Dzięki dużej regrywalności i krótkiemu czasu rozgrywki (20-60min) ma się ochotę zagrać parę partyjek pod rząd.
Moim zdaniem jest to jedna z najlepszych gier planszowych w mojej kolekcji, tytuł do którego często wracamy jako przerwa między cięższymi pozycjami.
Zalety:
- wysoka regrywalność – za każdym razem plansza wygląda inaczej
- dobre skalowanie - równie dobrze gra się w dwie osoby jak i w piątkę
- krótki czas rozgrywki (20-60min)
- ładne i solidne elementy gry
- proste zasady, świetna pozycja dla rodziny i początkujących graczy
- duża liczba dodatków do gry nie pozwala się znudzić Carcassonne
Wady:
- czasami losowość dobieranych kafelków zaważa o zwycięstwie, co może zniechęcić ambitnych graczy
- brak wypraski w pudełku – proponuje dokupić od razu woreczek strunowy albo zamszowy woreczek (przyspiesza rozpoczęcie rozgrywki)
Uwaga! Zaraża planszówkami,
Carcassonne to według mnie świetna propozycja dla osób rozpoczynających przygodę z grami planszowymi. W rozsądnej cenie dostajemy w pudełku solidnie wykonane elementy. Kolorowe kafelki i pionki sprawiają, że gra na stole wygląda sympatycznie. Niestety brakuje w pudełku przegródek, co powoduje, że elementy gry leżą w nim w nieładzie.
Carcassonne to bardzo dobra gra rodzinna, czego dowodem są bardzo proste zasady. Tura gracza polega na dopasowaniu wylosowanego kafelka do planszy. Następnie można położyć „ludzika” na tym właśnie dołożonym kwadraciku. Zależnie od tego czy pionek postawimy na drodze, łące, klasztorze czy obrębie murów miasta, stwarzamy możliwość zdobycia odpowiedniej liczby punktów. Gra kończy się w momencie położenia na planszy ostatniego kafelka. Dzięki dużej regrywalności i krótkiemu czasu rozgrywki (20-60min) ma się ochotę zagrać parę partyjek pod rząd.
Moim zdaniem jest to jedna z najlepszych gier planszowych w mojej kolekcji, tytuł do którego często wracamy jako przerwa między cięższymi pozycjami.
Zalety:
- wysoka regrywalność – za każdym razem plansza wygląda inaczej
- dobre skalowanie - równie dobrze gra się w dwie osoby jak i w piątkę
- krótki czas rozgrywki (20-60min)
- ładne i solidne elementy gry
- proste zasady, świetna pozycja dla rodziny i początkujących graczy
- duża liczba dodatków do gry nie pozwala się znudzić Carcassonne
Wady:
- czasami losowość dobieranych kafelków zaważa o zwycięstwie, co może zniechęcić ambitnych graczy
- brak wypraski w pudełku – proponuje dokupić od razu woreczek strunowy albo zamszowy woreczek (przyspiesza rozpoczęcie rozgrywki)
Zakazana Wyspa
Ładna, lekka i pancerna,
Zakazana wyspa to klimatyczna, rodzinna gra kooperacyjna. Gracze wcielają się w rolę poszukiwaczy skarbów, którzy wspólnymi siłami próbują z tonącej wyspy uratować magiczne przedmioty. Za taką cenę nie widziałem lepiej wydanej gry. W pancernym, blaszanym pudełku znajdziemy ładnie wykonane figurki artefaktów, których zdobycie jest celem gry. Plansze buduje się z losowo rozstawionych solidnych kafelków z ładnymi ilustracjami. Takie same ilustracje widnieją na kartach, które w trakcie gry losuje się, żeby określić tonące obszary wyspy. Do tego jeszcze przegródki utrzymujące elementy w pudełku w idealnym porządku. Jako, że autorem tej gry jest Mat Leacock, mechanika przypomina uproszczoną wersje jego poprzedniego dzieła, czyli Pandemic. Gracz ma w swojej turze do rozdysponowania 3 punkty akcji, które może wydać na ruch, wymianę kart z innym graczem, zdobycie artefaktu lub „odtopienie” terenu wyspy. W czasie krótkiej, dynamicznej rozgrywki faktycznie można poczuć, że czasu jest coraz mniej, bo grunt tonie nam pod nogami. Do samego końca nie wiadomo, czy zdążymy zebrać wszystkie przedmioty, a nawet jeśli to czy gracze uciekną z tonącej wyspy. Te emocje świetnie oddaje mechanika tej gry dodając jej, poza wydaniem, wyjątkowego klimatu rodem z filmów z Indiana Jonsem.
Regrywalność jest na przyzwoitym poziomie, a zwłaszcza po nieudanej próbie, gdy chce się spróbować jeszcze raz z podejściem „tym razem nam się uda”. Za każdym razem plansza może wyglądać inaczej, a gracze mają również do wyboru różne postacie z wyjątkowymi zdolnościami. Jednak co za dużo to nie zdrowo, bo po paru partiach pod rząd można zauważyć schematyczność strategii, z powodu ograniczonej liczby dróg do zwycięstwa. Na szczęście istnieją też dobrze wywarzone różne poziomy trudności, które mogą urozmaicić rozgrywkę. Dobrze spisuje się też skalowanie gry, bo równie dobrze gra się w dwie osoby, jak i cztery.
Moim zdaniem jest to bardzo dobra gra dla młodszych graczy i dla osób, które chcą poznać kategorię gier kooperacyjnych.
Zalety:
- zachwycające wydanie gry (pancerne pudełko, ładne ilustracje, przegródki, wytrzymałe elementy)
- proste reguły
- krótka rozgrywka (do 30min)
- wywarzone poziomy trudności i granie przy różnej liczbie uczestników
- losowe ułożenie planszy
Wady:
- po pewnym czasie gra może wydawać się monotonna
- nie do końca zrównoważone zdolności postaci
Ładna, lekka i pancerna,
Zakazana wyspa to klimatyczna, rodzinna gra kooperacyjna. Gracze wcielają się w rolę poszukiwaczy skarbów, którzy wspólnymi siłami próbują z tonącej wyspy uratować magiczne przedmioty. Za taką cenę nie widziałem lepiej wydanej gry. W pancernym, blaszanym pudełku znajdziemy ładnie wykonane figurki artefaktów, których zdobycie jest celem gry. Plansze buduje się z losowo rozstawionych solidnych kafelków z ładnymi ilustracjami. Takie same ilustracje widnieją na kartach, które w trakcie gry losuje się, żeby określić tonące obszary wyspy. Do tego jeszcze przegródki utrzymujące elementy w pudełku w idealnym porządku. Jako, że autorem tej gry jest Mat Leacock, mechanika przypomina uproszczoną wersje jego poprzedniego dzieła, czyli Pandemic. Gracz ma w swojej turze do rozdysponowania 3 punkty akcji, które może wydać na ruch, wymianę kart z innym graczem, zdobycie artefaktu lub „odtopienie” terenu wyspy. W czasie krótkiej, dynamicznej rozgrywki faktycznie można poczuć, że czasu jest coraz mniej, bo grunt tonie nam pod nogami. Do samego końca nie wiadomo, czy zdążymy zebrać wszystkie przedmioty, a nawet jeśli to czy gracze uciekną z tonącej wyspy. Te emocje świetnie oddaje mechanika tej gry dodając jej, poza wydaniem, wyjątkowego klimatu rodem z filmów z Indiana Jonsem.
Regrywalność jest na przyzwoitym poziomie, a zwłaszcza po nieudanej próbie, gdy chce się spróbować jeszcze raz z podejściem „tym razem nam się uda”. Za każdym razem plansza może wyglądać inaczej, a gracze mają również do wyboru różne postacie z wyjątkowymi zdolnościami. Jednak co za dużo to nie zdrowo, bo po paru partiach pod rząd można zauważyć schematyczność strategii, z powodu ograniczonej liczby dróg do zwycięstwa. Na szczęście istnieją też dobrze wywarzone różne poziomy trudności, które mogą urozmaicić rozgrywkę. Dobrze spisuje się też skalowanie gry, bo równie dobrze gra się w dwie osoby, jak i cztery.
Moim zdaniem jest to bardzo dobra gra dla młodszych graczy i dla osób, które chcą poznać kategorię gier kooperacyjnych.
Zalety:
- zachwycające wydanie gry (pancerne pudełko, ładne ilustracje, przegródki, wytrzymałe elementy)
- proste reguły
- krótka rozgrywka (do 30min)
- wywarzone poziomy trudności i granie przy różnej liczbie uczestników
- losowe ułożenie planszy
Wady:
- po pewnym czasie gra może wydawać się monotonna
- nie do końca zrównoważone zdolności postaci
