PROFIL
Historia recenzji i ocen użytkownika Los_Arkos
Tezeusz: Mroczna Orbita
Świetna,
Już po pierwszej grze widać było, kto projektował tę grę. Szybka, taktyczna, wymagająca długofalowego planowania rozgrywka, podana w sosie niewielkiej liczby przystępnych zasad - to przepis na sukces Michała Oracza.
Gra jest z gatunku tych \"easy to learn, hard to master\", czyli łatwo opanować zasady, co jest dużą zaletą, natomiast ciężko tutaj znaleźć receptę na zwycięstwo, i to wcale nie dlatego, że gra jest losowa - bowiem występują w niej minimalne elementy losowe - akurat w takiej ilości by uprzyjemniały rozgrywkę, a jednocześnie nie powodowały narzekań graczy a pecha - a dlatego, że bardzo, bardzo wiele zależy od poczynań pozostałych graczy - każdy ruch innego gracza wpływa na to, o ile pól mogą poruszyć się nasze jednostki - naprawdę genialny mechanizm.
Gra idealnie się skaluje - jest świetna na 2 graczy, genialna na 3 i znów świetna na 4.
Bardzo fajnie odczuwa się też klimat Tezeusza - nie jest on gdzieś z boku, jako zupełne tło dla mechaniki (jak to jest niestety np. w Neuroshimie HEX!), ale bardzo wyraźnie koresponduje z tym co się dzieje na planszy.
Pochwalić muszę także instrukcję - jest bardzo ładna, a przy tym przejrzysta i dokładna - nie znalazłem w niej żadnych nieścisłości.
Mankamentem jest mała ilość sektorów neutralnych - fakt, gdyby używać ich więcej w grze, to trochę by się rozbalansowała, ale można by wrzucić kilka więcej i przed każdą rozgrywką wybierać z dostępnych trzy, które akurat wezmą udział w rozgrywce. Ponadto na dwóję zasługują źle odlepiające się naklejki. Te drobne wady nie psują jednak w żadnym stopniu ogólnego wrażenia z gry.
Podsumowując - świetna gra, nawet dla tych nieco mniej ogarniających, a lubiących podobne klimaty.
Świetna,
Już po pierwszej grze widać było, kto projektował tę grę. Szybka, taktyczna, wymagająca długofalowego planowania rozgrywka, podana w sosie niewielkiej liczby przystępnych zasad - to przepis na sukces Michała Oracza.
Gra jest z gatunku tych \"easy to learn, hard to master\", czyli łatwo opanować zasady, co jest dużą zaletą, natomiast ciężko tutaj znaleźć receptę na zwycięstwo, i to wcale nie dlatego, że gra jest losowa - bowiem występują w niej minimalne elementy losowe - akurat w takiej ilości by uprzyjemniały rozgrywkę, a jednocześnie nie powodowały narzekań graczy a pecha - a dlatego, że bardzo, bardzo wiele zależy od poczynań pozostałych graczy - każdy ruch innego gracza wpływa na to, o ile pól mogą poruszyć się nasze jednostki - naprawdę genialny mechanizm.
Gra idealnie się skaluje - jest świetna na 2 graczy, genialna na 3 i znów świetna na 4.
Bardzo fajnie odczuwa się też klimat Tezeusza - nie jest on gdzieś z boku, jako zupełne tło dla mechaniki (jak to jest niestety np. w Neuroshimie HEX!), ale bardzo wyraźnie koresponduje z tym co się dzieje na planszy.
Pochwalić muszę także instrukcję - jest bardzo ładna, a przy tym przejrzysta i dokładna - nie znalazłem w niej żadnych nieścisłości.
Mankamentem jest mała ilość sektorów neutralnych - fakt, gdyby używać ich więcej w grze, to trochę by się rozbalansowała, ale można by wrzucić kilka więcej i przed każdą rozgrywką wybierać z dostępnych trzy, które akurat wezmą udział w rozgrywce. Ponadto na dwóję zasługują źle odlepiające się naklejki. Te drobne wady nie psują jednak w żadnym stopniu ogólnego wrażenia z gry.
Podsumowując - świetna gra, nawet dla tych nieco mniej ogarniających, a lubiących podobne klimaty.
