GRY KARCIANE
Piętaszek
Pomóż Robinsonowi opuścić wyspę
cena:
54.00 PLNwysyłamy w: niedostępny
Podstawowe informacje:
liczba graczy: od 1 do
wiek: od 10 lat
czas gry: ok. 25 min.
wydawca: Lacerta
projektant: Friedemann Friese
wersja językowa: polska
Opis
W trakcie gry wcielasz się w postać Piętaszka spędzającego czas na dzikiej wyspie. Po tym, jak niespodziewanie Robinson rozbił swój statek u wybrzeży wyspy i zamieszkał na plaży, w twoje spokojne życie wkradł się niepokój. Aby pomóc Robinsonowi opuścić wyspę starasz się pomóc mu w doskonaleniu podstawowych umiejętności przeżycia w konfrontacji z zagrożeniami występującymi na wyspie. Jeśli na koniec gry Robinson pokona dwóch piratów, to uda mu się opuścić wyspę, a ty odzyskasz swój ukochany spokój …
Jak to wygląda ?
Recenzje naszych klientów:
zaloguj się jeżeli chcesz dodać własną
dodano: 2015-12-10
deck building niekoniecznie solo
autor:
badum
Gra bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Miałem nadzieję, że mi się spodoba, ale nie myślałem, że tak. Nie grałem w nią jednoosobowo - bo jak się okazuje, gra się naprawdę dobrze we dwójkę :) W sumie jak w większość kooperacji, które też można by grać samemu. Tak więc - nie jest to koniecznie gra w którą nie pogramy inaczej jak samotnie. A mechanika to naprawdę sympatyczna wariacja na temat deck buildingu, prosta do opanowania i do wytłumaczenia innym. Świetna gra - polecam :)
autor:
badum
Gra bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Miałem nadzieję, że mi się spodoba, ale nie myślałem, że tak. Nie grałem w nią jednoosobowo - bo jak się okazuje, gra się naprawdę dobrze we dwójkę :) W sumie jak w większość kooperacji, które też można by grać samemu. Tak więc - nie jest to koniecznie gra w którą nie pogramy inaczej jak samotnie. A mechanika to naprawdę sympatyczna wariacja na temat deck buildingu, prosta do opanowania i do wytłumaczenia innym. Świetna gra - polecam :)
dodano: 2013-05-11
!
autor:
Krzysztof Budny
Piętaszek jest… trudny!
Może nie piekielnie. Może zwyczajnie nie rozgryzłem systemu, ale gra JEST trudna… dość. Wydanie – w stosunku do Onirima (wliczając w to instrukcję) stoi na wysokim poziomie (bez porównania do Onirima również ).
Niebywałe jak zręcznie FF przedstawił za pomocą kart o wartościach {-3,-2,-1,0,1,2,34} mechanizm zdobywania doświadczenia i starzenia (na dobrą sprawę bardziej utraty zmysłów z samotności?) się Robinsona wyrzuconego na (prawie) bezludną wyspę (w końcu to my – jako Piętaszek mu pomagamy). Niby w budowanie talii było już wszystko, próbowano zwiększać interakcję (Nightfall, Akry Śniegu). FF zdecydował się jednak całkowicie jej pozbyć. I tak silniczek Dominiona w którym głównie ścigamy się (właściwie decydujemy kiedy zacząć, potem już się jedzie na auto… ale koniec dygresji) napędza grę solo.
Wciągającą, frustrującą, przyjemną. Gdyby dobrze się zastanowić, co chwila gracz staje przed decyzją z zakresu zarządzania ryzykiem. Każda decyzja ma swoje konsekwencje w kilku obszarach: liczbie punktów życia, jakości kart w talii wydarzeń i jakości kart w talii umiejętności (nie zapominajmy o przyspieszaniu, bądź spowalnianiu starzenia). Wszystko zamknięte w jednej decyzji – dociągnąć jeszcze jedną kartę, czy spasować? Świetnie pomyślane.
Do minusów zaliczyć należy obszar jaki zajmuje gra przy walce z piratami (jeśli oczywiście tego dożyjemy).
autor:
Krzysztof Budny
Piętaszek jest… trudny!
Może nie piekielnie. Może zwyczajnie nie rozgryzłem systemu, ale gra JEST trudna… dość. Wydanie – w stosunku do Onirima (wliczając w to instrukcję) stoi na wysokim poziomie (bez porównania do Onirima również ).
Niebywałe jak zręcznie FF przedstawił za pomocą kart o wartościach {-3,-2,-1,0,1,2,34} mechanizm zdobywania doświadczenia i starzenia (na dobrą sprawę bardziej utraty zmysłów z samotności?) się Robinsona wyrzuconego na (prawie) bezludną wyspę (w końcu to my – jako Piętaszek mu pomagamy). Niby w budowanie talii było już wszystko, próbowano zwiększać interakcję (Nightfall, Akry Śniegu). FF zdecydował się jednak całkowicie jej pozbyć. I tak silniczek Dominiona w którym głównie ścigamy się (właściwie decydujemy kiedy zacząć, potem już się jedzie na auto… ale koniec dygresji) napędza grę solo.
Wciągającą, frustrującą, przyjemną. Gdyby dobrze się zastanowić, co chwila gracz staje przed decyzją z zakresu zarządzania ryzykiem. Każda decyzja ma swoje konsekwencje w kilku obszarach: liczbie punktów życia, jakości kart w talii wydarzeń i jakości kart w talii umiejętności (nie zapominajmy o przyspieszaniu, bądź spowalnianiu starzenia). Wszystko zamknięte w jednej decyzji – dociągnąć jeszcze jedną kartę, czy spasować? Świetnie pomyślane.
Do minusów zaliczyć należy obszar jaki zajmuje gra przy walce z piratami (jeśli oczywiście tego dożyjemy).
dodano: 2012-09-25
Idealna gra solo
autor:
bambotza
Gracz wciela się w rolę tytułowego Piętaszka i pomaga Robinsonowi wydostać się z wyspy. Rozgrywka zajmuje razem z rozłożeniem nie więcej niż 25 minut. Gra wykorzystuje mechanizm budowania talii (trochę przypomina mi ten z Akrów Śniegu). Gracz posiada talie kart Robinsona, która początkowo wypełniona jest wieloma słabymi kartami. Talia wykorzystywana jest do pokonywania kolejnych zagrożeń. Pokonanie zagrożenia sprawia, że wkładamy jego kartę do talii Robinsona i od tej pory służy nam ona do radzenia sobie z następnymi zagrożeniami. Gra oferuje bardzo ciekawy mechanizm pozbywania się nieprzydatnych kart. Gdy nie poradzimy sobie z zagrożeniem musimy zapłacić za to punktami życia, które dodatkowo pozwalają nam pozbyć się kart, które przyczyniły się do naszej porażki. Dodatkowo po każdym przetasowaniu talii Robinsona musimy umieścić w niej negatywną kartę starzenia się, której trzeba się jak najszybciej pozbyć się z talii (w wyżej wymieniony sposób), bo znacznie utrudnia nam walkę z zagrożeniami.
Ogromnym atutem gry jest powiązanie mechaniki z klimatem. Robinson trafia na wyspę zupełnie zielony, pozbawiony przydatnych umiejętności przetrwania. Walcząc z kolejnymi zagrożeniami uczy sę, zdobywa umiejętności jednak przypłaca to uszczerbkiem na zdrowiu (nauka boli). Z czasem pojawiają się również oznaki starzenia się, które dodatkowo utrudniają mu życie. Wszystko pasuje do siebie wręcz idealnie.
Gra Piętaszek jest trudna. Ale trudna nie ze względu na zasady, które są do opanowania w 10 minut. Zwycięstwo stanowi duże wyzwanie. Moim zdaniem nie ma możliwości przejścia jej za pierwszym razem nawet na najłatwiejszym poziomie trudności. Mało tego po wypracowaniu sobie świetnej strategii cały czas potrzebujemy troszeczkę szczęścia, żeby pomyślnie zakończyć grę. Jest to niewątpliwie zaletą gry, bo sprawia, że nie znudzi się nam ona za szybko. System punktacji i kilka poziomów trudności dodatkowo wydłużają jej żywotność. Po każdej rozgrywce ma się ochotę na kolejną. Zwycięstwo (szczególnie te pierwsze) daje niesamowitą satysfakcję.
Wykonanie gry stoi na bardzo dobrym poziomie. Ilustracje są bardzo ładne i klimatyczne, karty i plansze gracza wykonane z dobrego materiału a do tego drewniane znaczniki życia dodają klimatu. Instrukcja jest dobrze napisana, nie pozostawia żadnych niedomówień. Całość mieści się w malutkim pudełku.
Podsumowując gra jest wyśmienita. Moim zdaniem idea gier planszowych przeczy istnieniu gier jednoosobowych jednak Piętaszek stanowi wyjątek. Bardzo zachęcam do zakupu. Mnie Piętaszek oczarował.
autor:
bambotza
Gracz wciela się w rolę tytułowego Piętaszka i pomaga Robinsonowi wydostać się z wyspy. Rozgrywka zajmuje razem z rozłożeniem nie więcej niż 25 minut. Gra wykorzystuje mechanizm budowania talii (trochę przypomina mi ten z Akrów Śniegu). Gracz posiada talie kart Robinsona, która początkowo wypełniona jest wieloma słabymi kartami. Talia wykorzystywana jest do pokonywania kolejnych zagrożeń. Pokonanie zagrożenia sprawia, że wkładamy jego kartę do talii Robinsona i od tej pory służy nam ona do radzenia sobie z następnymi zagrożeniami. Gra oferuje bardzo ciekawy mechanizm pozbywania się nieprzydatnych kart. Gdy nie poradzimy sobie z zagrożeniem musimy zapłacić za to punktami życia, które dodatkowo pozwalają nam pozbyć się kart, które przyczyniły się do naszej porażki. Dodatkowo po każdym przetasowaniu talii Robinsona musimy umieścić w niej negatywną kartę starzenia się, której trzeba się jak najszybciej pozbyć się z talii (w wyżej wymieniony sposób), bo znacznie utrudnia nam walkę z zagrożeniami.
Ogromnym atutem gry jest powiązanie mechaniki z klimatem. Robinson trafia na wyspę zupełnie zielony, pozbawiony przydatnych umiejętności przetrwania. Walcząc z kolejnymi zagrożeniami uczy sę, zdobywa umiejętności jednak przypłaca to uszczerbkiem na zdrowiu (nauka boli). Z czasem pojawiają się również oznaki starzenia się, które dodatkowo utrudniają mu życie. Wszystko pasuje do siebie wręcz idealnie.
Gra Piętaszek jest trudna. Ale trudna nie ze względu na zasady, które są do opanowania w 10 minut. Zwycięstwo stanowi duże wyzwanie. Moim zdaniem nie ma możliwości przejścia jej za pierwszym razem nawet na najłatwiejszym poziomie trudności. Mało tego po wypracowaniu sobie świetnej strategii cały czas potrzebujemy troszeczkę szczęścia, żeby pomyślnie zakończyć grę. Jest to niewątpliwie zaletą gry, bo sprawia, że nie znudzi się nam ona za szybko. System punktacji i kilka poziomów trudności dodatkowo wydłużają jej żywotność. Po każdej rozgrywce ma się ochotę na kolejną. Zwycięstwo (szczególnie te pierwsze) daje niesamowitą satysfakcję.
Wykonanie gry stoi na bardzo dobrym poziomie. Ilustracje są bardzo ładne i klimatyczne, karty i plansze gracza wykonane z dobrego materiału a do tego drewniane znaczniki życia dodają klimatu. Instrukcja jest dobrze napisana, nie pozostawia żadnych niedomówień. Całość mieści się w malutkim pudełku.
Podsumowując gra jest wyśmienita. Moim zdaniem idea gier planszowych przeczy istnieniu gier jednoosobowych jednak Piętaszek stanowi wyjątek. Bardzo zachęcam do zakupu. Mnie Piętaszek oczarował.
Idealna gra na samotny wieczór lub jak wszyscy domownicy pójdą spać i nie ma z kim grać. Wielkim atutem jest szybkość rozłożenia gry. Świetna mechanika zamiany pokonanych niebezpieczeństw na wiedzę i jednocześnie symulacja upływu czasu poprzez karty starzenia się. Można także modyfikować poziom trudności, przez co czeka mnie z Piętaszkiem dużo zabawy.