Blue Moon City (edycja angielska)
cena:
119.00 109.00 PLN(najniższa cena z 30 dni: 109)
wysyłamy w: niedostępny
Podstawowe informacje:
liczba graczy: od 2 do 4
wiek: od 8 lat
wydawca: Fantasy Flight Games
wersja językowa: angielska
instrukcja: angielska
pasujące koszulki: standard euro (80 szt.)
Opis
Noc zagłady dobiega końca Niegdyś wspaniałe miasto Blue Moon City dziś leży w ruinie, a wysiłek jego odbudowy spoczywa na barkach nieziemskich ludów Blue Moon. W tej nowej erze pokoju Mixixowie, Vulcanie, Flitowie, Terrahowie i inne, unikalne, fantastyczne rasy walczą o palmę pierwszeństw wykorzystując swe unikalne zdolności do rekonstrukcji świątyń żywiołów, ośrodków nauki, rządowych gmachów i budowli komunalnych. Ludy, które najszybciej i w największym stopniu przyczynią się do odbudowy miasta zostaną nagrodzone fragmentami najświętszej relikwii miasta, Kryształ Psi. Gdy miasto Blue Moon City zostanie przywrócone do swej dawnej chwały, ten, do kogo należeć będzie Kryształ Psi, będzie władał nad resztą w glorii i majestacie.
Zawartość pudełka:
1 obelisk
80 kart
21 płytek budynków
4 drewniane pionki
40 drewnianych znaczników
40 żetonów kryształów
15 złotych smoczych łusek
3 figurki smoków
instrukcja
Porządnie i ładnie wykonana gra karciano-planszowa. Początkowe rozstawienie kafli budynków, po których się poruszamy, ustalane jest losowo, dzięki czemu każda rozgrywka będzie różniła się od poprzedniej. Zasady są bardzo proste. W naszej turze poruszamy się na wybrany budynek i za pomocą kart pomagamy w jego budowie. Kiedy budynek zostanie ukończony, gracze, którzy brali udział w jego wznoszeniu otrzymują punkty. Uzyskujemy dodatkowe punkty za sąsiadujące zbudowane budynki, czyli tworzymy dzielnicę. Zarobione punkty zamieniamy na dodawanie kolejnych elementów obelisku znajdującego się w centrum planszy. Kto będzie miał ich najwięcej - wygrywa.
Kart w grze jest całe mnóstwo - 8 kolorów (ras), z których każdy ma jakąś specjalną cechę. Jedne pozwalają dalej się poruszać, inne przywołują smoki, jeszcze inne zamieniają jedne karty na drugie. Wszystkie te elementy sprawiają, że kombinowania jest bardzo dużo, a jednak gra się nie dłuży. Nie ma też poczucia, że ciągle robimy to samo. Interakcja między graczami jest przyjemna i mało bolesna.
Jednak, na moje oko, grze czegoś brakuje. Być może chodzi o budowanie obelisku - przynosi to zdecydowanie mniej frajdy niż kombinowanie który budynek zbudować i jak użyć kart, żeby się udało. A może po prostu gry dra Knizii nie do końca mi pasują.